zondag 8 december 2013

Back to basic en JTV

In de week tussen Botopasi en Poesoegroenoe in hebben we nog veel uren kunnen maken bij de JTV! Zo hebben we op de poli geholpen, wat voornamelijk het trekken van tanden en kiezen betekende. De meeste mensen hier hebben geen geld voor bijvoorbeeld een wortelkanaalbehandeling en ze kiezen dus al snel voor het extraheren in plaats van behoud. Verder hebben we nog poets- en floss-instructies gegeven op scholen in Commewijne.
Ook zijn we een dag naar Wageningen geweest. Dit is zo’n 3 uur rijden vanaf Paramaribo. Dat betekende dus half 5 al rijden!  Vroeg!! In Wageningen hebben we voor elk kind een behandelplan opgesteld. De andere twee tandheelkunde studenten zullen nog een keer terugkeren om de kinderen ook te behandelen!

Eindelijk is het zover! Op naar Poesoegroenoe. Nadat we bij Gum Air, de vliegmaatschappij voor binnenlandse vluchten waarmee wij vlogen, zijn aangekomen hebben we nog even op de rest gewacht om vervolgens alle bagage en ons zelf te wegen. Gelukkig zaten we onder de 1000 kg en mochten we alles meenemen! Nadat we nog even in de ‘vertrekhal’ hadden gewacht en ons vliegtuigje al hadden gespot (hier noemen ze het overigens een ‘kist’), mochten we eindelijk instappen! Daar begon ons vliegavontuur! We vlogen over de prachtige jungle van Suriname heen. Tussendoor zag je nog de rivieren lopen die erg mooi gekronkeld zijn, hoge beboste bergen en helaas ook de goudzoekers. Er zijn dan hele gebieden bos gekapt en vanuit het vliegtuig ziet het er dus zo uit:



Op een gegeven moment zagen we een strook gras, wat achteraf de landingsbaan bleek te zijn. Het landen was erg spannend en pittig hobbelig, maar zeker leuk en voor herhaling vatbaar! Als je met een boot naar Poesoegroenoe zou gaan i.p.v. een vliegtuig, duurt dat met deze lage waterstand soms wel 8 dagen! Dan moet je geregeld de boot in en uit, indien nodig bomen zagen en verplaatsen, onderweg overnachten vlakbij de rivier…. Onze vlucht duurde maar een uurtje!


Na de Bumpy landing stapten we dus uit in Poesoegroenoe. Airport? Controle? We konden zo doorlopen naar de korjaal om naar de overkant te worden gebracht. Daar troffen we al een prachtig kamp aan! Twee hutten, stevige takken met een zeil erover gespannen, stonden al voor ons startklaar. De ene hut diende als ‘keuken’ en de andere was om in te slapen. 

Nadat we onze hangmatten en klamboe’s hadden opgehangen, gingen we naar de Granman. De Granman is de hoogste gezagsdrager over een bepaalde etnische groep. Aangezien wij ook zouden gaan ‘werken’, moet de Granman zijn zegen daarover geven. De Granman gaf zijn toestemming voor ons werk en deed ook alvast een dankwoordje. Het was een bijzondere ervaring!

Later in de week zijn we ’s avonds nog een keer naar de Granman gegaan. Hij liet toen de dvd zien van zijn beëdiging in 2011. Zo goed konden we echter alles niet horen, de generator stond aan voor de elektriciteit (de Granman heeft momenteel als enige elektriciteit d.m.v. de generator, wij hebben het de hele week ook zonder elektriciteit gedaan!). De generator produceerde in ieder geval zoveel decibel dat het geluid van de dvd vrijwel niet te horen was. Maar goed, de Granman was er erg trots op en dat was erg leuk om te zien.


We zijn ook nog met een korjaal naar een dorpje een stukje verderop gegaan, ‘ Vertrouwd’. De dorpjes hier zijn nog een stuk primitiever dan Botopasi. De mensen zijn heel erg afhankelijk van het vissen en jagen. Hoewel we weten dat het jagen echt nodig is voor hen, vonden we het erg zielig toen we een baby aapje zonder moeder te zien kregen. De moeder was doodgeschoten en het aapje verzorgen ze nu al 3 maanden. Echter is het veel te klein en betwijfelen we of hij het wel gaat halen. Wij grote dierenvrienden hadden daar wel even moeite mee. De rondleiding door het dorp liet ons ook langs het schoolgebouw gaan. Te bizar voor woorden dat daar nog les in gegeven wordt! Er zijn ook maar 3 docenten voor die school en veel klassen worden samengevoegd. De juffen zijn vaak dames uit de stad die verplicht een aantal jaar in het binnenland les moeten geven en dus ook in de primitieve omstandigheden leven. Respect voor hen!
Haidy, onze kokin die we al tijdens de trip naar Apoera hadden ontmoet, maakte elke middag en avond een heerlijke maaltijd klaar! Van cassave soep tot boulanger. Ook ’s morgens hadden we steeds een lekker ontbijt. Wat een luxe toch eigenlijk ook weer in de jungle! De kilo’s vlogen eraan!

Naast dat we het erg gezellig met elkaar hebben gehad en de prachtige omgeving hebben gezien, zijn we natuurlijk ook nog serieus aan het werk geweest! De kinderen werden gecontroleerd en indien nodig stelden we een behandelplan op. Kinderen uit omliggende dorpen werden met de boot gebracht en als zij een behandeling nodig hadden, behandelden we hen direct. Dit varieerde van het verwijderen van veel tandsteen, het maken van ART-restauraties en het extraheren van tanden en kiezen. De kinderen in Poesoegroenoe en omliggende dorpen hebben een minder slecht gebit dan die in Botopasi. We hebben ze ook vrijwel niet met frisdrank en snoep gezien.   

Ook zijn we een middag op pad geweest! Met de korjaal voerden we noordelijker. Bij bepaalde sula’s was het met ons gewicht en het lage water al net aan. Op een gegeven  moment was de sula echter te groot en moesten wij allemaal uitstappen en een stukje verder lopen. De twee mannen brachten de boot naar het plekje. Vervolgens mochten wij weer instappen en bij de overkant weer uitstappen. Vanaf daar begon onze boswandeling! Reeno, onze gids, was ook uitgerust met een geweer. ‘In het geval dat,… ‘ Het zou mogelijk zijn dat we slangen of een jaguar tegen zouden komen, helaas niet zo geweest! Maar de boswandeling was prachtig! Op een gegeven moment kwamen we weer bij de rivier aan, stond daar een koelbox! Een neef van Reeno bewaart daar tijdelijk zijn ‘vangst’ in. Zo was de koelbox gevuld met een Anjoemara (ook wel wolfvis genoemd), Piranha, een aapje en een verdwaalde Fernandes fles. De buit zou over een paar dagen worden opgehaald. Na nog te hebben geoefend met een harpoen keerden we weer dezelfde weg terug. Weer terug bij de boot gingen we daar nog even afkoelen in de rivier, ja wetende dat er piranha’s en anjoemara’s etc. in zwemmen.

Donderdag vlogen we met erg zonnig weer terug naar Paramaribo, waar het met bakken uit de lucht kwam! We wilden het liefst weer terug het vliegtuig instappen. Maar goed, thuis was de warme schone douche ook weer een warm welkom!
Poesoegroenoe was een erg bijzondere ervaring en hebben zeer genoten!

 Verder hebben we nog een paar dagen bij JTV stage gelopen voordat we naar Curacao zouden gaan!
Op zaterdag 7 december zijn we nog met de groep van Poesoegroenoe uiteten gegaan om ook alvast Dokter Terborg en Dyonne Leerdam te bedanken! Gelukkig hoefden we nog geen afscheid te nemen aangezien we weer terug komen na Curacao!

We hebben erg veel zin in zon, zee en strand! Ook willen we graag de onderwaterwereld leren kennen!

Tot de volgende blog!

zondag 1 december 2013

Jungle, Tarantula!

Hallo allemaal! Het heeft even geduurd, maar hier dan eindelijk weer een update!

Na onze trip naar Apoera en Nickerie hebben we het de dagen daarna rustig aan gedaan en hebben regelmatig op Oase gechilld.

Donderdagavond hadden we weer salsales en daarna hebben we onze moves getest in de Havana Lounge. Marie Claire stond al snel op de dansvloer om haar salsamoves te showen! Van de ene draai naar de andere draai, ze deed het allemaal!

Vrijdag hebben we lekker uitgeslapen en zijn daarna het centrum in gegaan om nog een paar laatste spulletjes te halen voor Botopasi. ’s Avonds stond er weer een Boembus bij de Zanzibar voor ons klaar. Voor Marie Claire was dit haar eerste ervaring op een Boembus en waarschijnlijk ook de laatste. We hebben onze ogen uitgekeken! Links, rechts, op de bankjes, overal waren ze aan het daggeren (mocht je hier nog nooit van hebben gehoord,… Kijk op youtube ;)). Na deze bijzondere ervaring is ons duidelijk geworden dat wij in Nederland wel extreem saai dansen! Na de Boembus zijn we nog door gaan feesten bij Touche wat erg geslaagd was!

De zaterdag bestond uit chillen bij Oase en de tas inpakken voor Botopasi!
Zondagochtend werden er om 9 uur verwacht. Het taxibusje stond al voor ons klaar toen we aankwamen. De spullen werden zoveel mogelijk in het busje gestopt, maar er moest ook een groot deel op het dak. Nadat alle spullen waren in- en opgeladen, ging onze reis naar Atjoni beginnen! Normaal gesproken is het 2 uur rijden, maar onderweg stopte de chauffeur her en der om nog spullen bij mensen op te halen. Dit schijnt hier heel normaal te zijn.


Na ongeveer 3 uur rijden kwamen we bij Atjoni aan! Atjoni is een dorpje waar de weg eigenlijk ophoudt en je moet overstappen op de boot. Alle spullen werden vanuit het busje naar een korjaal, houten boot, overgeladen. Vervolgens mochten wij instappen. Vlak voor vertrek kwamen er nog 4 Surinamers op de boot, terwijl de boot eigenlijk al vol zat! Ook dat schijnt heel normaal te zijn. Vervolgens kon onze tocht van 2,5 uur over de Surinamerivier beginnen! We voerden dwars de jungle, Marrondorpen en ook over Sula’s. Een sula is stroomversnelling/waterval. In geval van laag water kan het wel eens gebeuren dat iedereen de boot uit moet en deze over de sula moet tillen. Gelukkig konden wij de hele bootreis blijven zitten ;).
Wij mochten uitstappen bij Hotel Botopasi. Wauw, wat is het daar prachtig! Wij sliepen in een Wosu, een tropische lodge, met een prachtig uitzicht. ’s Avonds kon je genieten van ‘concert at the river’. Er zijn onwijs veel padden die luidkeels hun talenten lieten horen.







Tijdens de middagen hebben we heerlijk genoten van de sula’s. Ook hebben we op de dinsdagavond een kaaimannentoch gedaan. Hoofdlamp op, vestje aan en gaan met die banaan! We waren eigenlijk nog maar net onderweg, toen Stanley, onze gids, de apen hoorde roepen. We gingen aanmeren waar het geluid vandaan kwam. Stanley ging eerst kijken of hij ze zag. Ja hoor, hij zag ze! Dus hop, wij allemaal uit de boot, Stanley volgen langs een heel smal paadje midden de jungle in met de hoofdlampjes op. Overal hoorde je geluiden vandaan komen. Het was dus erg spannend!
Uiteindelijk is Stanley van het pad af gegaan en heeft wat geluid gemaakt met takken. De apen sprongen toen van boom naar boom en hebben we ze dus toch kunnen zien! Het was erg leuk en hebben dus ook kennis gemaakt met de Jungle ’s nachts! Vervolgens weer op naar de boot om netjes de boot in te stappen.  Maar goed, op zoek naar de kaaiman! Stanley vertelde ons dat het wel lastig zou worden om een kaaiman te zien aangezien het volle maan was. Bij navraag waarom ze dan bij volle maan minder goed te zien waren kregen we als antwoord: ‘ het is volle maan’. Dus dat! Uiteindelijk hebben we een paar kaaimannen gezien en zijn we terug naar het hotel gegaan.

Op woensdagavond heeft Marie Claire de schrik van haar leven gehad. Ze was haar tanden aan het poetsen en Lianne was net haar tandenborstel aan het pakken toen Marie Claire schreeuwde (was meer gillen): ‘Kijk, kijk, kijk, kijk, daar in de nok’.
Lianne verstond het niet, dus Marie Claire herhaalde ‘nok, nok, nok’. Lianne liep uit de badkamer en keek naar de nok. Oeh,…. Daar was een grote tarantula! Marie Claire sprintte naar de eigenaresse, bijna in shock, vroeg aan iedereen of ze niet bij iemand anders kon slapen en of de tarantula niet weggehaald zou kunnen worden. Vervolgens is ze boven bij de chillruimte gaan zitten. De tarantula heeft het niet overleefd. Het is niet gelukt om hem te vangen en ergens anders vrij te laten, dus is het helaas vermoord. Ondanks dat ons huisdier het niet had overleefd wilde Marie Claire niet meer in de lodge gaan slapen en is bij Elke in de hotelkamer gaan slapen. Lianne heeft die nacht nog gezelschap van twee andere tarantula’s gehad, dus het was maar goed dat Marie Claire er niet was. Na dit gehoord te hebben is Marie Claire niet meer in de lodge gaan slapen.







Donderdag hebben we het ochtenddeel gevuld met een boswandeling naar PikinSlee. Dit is een tocht van 6 km. Haidy, eigenaar van hotel Botopasi, was onze gids en had ook zijn zangvogel mee. Onderweg hebben we prachtige vlinders, hagedissen, kreekjes en zelfs een aapje gezien! Vervolgens hebben we een bezoekje gebracht aan het samaaka marron museum. Na eerst een drankje te hebben genuttigd, kregen we een rondleiding door het museum. Er werd over hun levenswijze verteld.


Er is tevens een hele commotie in de dorpen Botopasi en Pikin Slee geweest. Ongeveer twee weken voor onze aankomst is er een jager doodgeschoten. Een andere jager zag deze voor wild aan en schoot dus. De jager die heeft geschoten is uit de dorpen verbannen.


Normaal mogen de familieleden van het slachtoffer wraak nemen. Dit wordt gedaan door huizen van de jager die had geschoten en huizen van zijn familie te plunderen en af te branden. Echter vonden ze kapiteinen van de dorpen dit ook wel erg middeleeuws en hebben in goed overleg met beide families besloten dat het niet zover hoefde te komen. De familieleden van de doodgeschoten jager krijgen allemaal drank en offers van de familieleden van de jager die schoot. In het bos is er op de plek waar het gebeurd is een offerplaats gemaakt. We vonden het een bijzonder verhaal!
 Verder waren er prachtige houtsnijwerken te zien. In de tuin om het museum heen stonden bijzondere kunstwerken. Aan het eind hebben we nog wat souveniers gekocht en zijn we naar de waterkant gaan lopen waar een boot op ons wachtte om weer terug te gaan naar het hotel. We zouden na de lunch weer naar het dorp toe gaan om kinderen te behandelen. Echter werd er tijdens de lunch gebeld dat de kinderen te moe waren van het sporten en we dus ook die middag vrij hadden.

De avonden waren erg gezellig, de Borgoe vloeide rijkelijk!





Op zaterdagochtend vertrokken we weer richting Paramaribo. Eerst naar Atjoni met de boot, waar we natuurlijk onderweg weer langs een paar dorpen gingen om spulletjes op te halen, en vervolgens met een taxibusje naar Paramaribo. Onderweg moesten de opgehaalde spullen weer her en der worden gebracht.Die avond hadden we geen zin om te koken en zijn we naar het restaurantje aan het einde van de straat gegaan, Shakers.



Zondagavond hebben we gefeest bij Parbo Night Srefidensi edition! Er waren een aantal opdrachten die door het publiek uitgevoerd moesten worden. Zo stond Marie Claire samen met Carlijn op het podium en moesten eerst gewoon dansen. Maar toen,….! Marie Claire kreeg de opdracht om een Surinaamse dame na te dansen. Marie Claire begint al een ware dancing queen te worden! Een andere Surinaamse dame moest Carlijn nadansen, die een soort van Macarena moves maakte. De blikken van de Surinaamse dame waren geniaal!!! Als dank kregen ze nog een parbopetje en een sleutelhanger. De rest van de avond was super gezellig en onze kontjes zijn goed heen en weer gegaan.

Maandagavond hadden we weer salsales. Aangezien we een week hadden gemist moesten we erg goed opletten en hadden we een beetje moeite om alles bij te benen.


Donderdagavond, de avond van het afdansen! Dit was de laatste les van ‘level-1’. Nadat we eerst nog wat draaien hadden geoefend, gingen we in groepen van 5 afdansen. Wij zijn beide geslaagd!! YEAH! We mogen door naar level-2! We gaan proberen om zoveel mogelijk lessen te volgen hiervan, zodat we als salsaqueens terug naar Nederland keren.








Onze eerste jungle avontuur is goed bevallen en hebben dan ook heel veel zin in maandag. We zullen dan gaan vliegen naar Poesoegroenoe!

Heel veel liefs van ons!













zaterdag 16 november 2013

Apoera, nachtboot en 'sardientjes'

Na ons bezoek aan de school zijn we naar Oase gegaan, om daar van het zonnetje te genieten. We moeten ook nog kleur op doen hier ;-).  
Maandagavond zijn we voor het eerst naar salsales gegaan bij dansclub Danzson. Marie Claire heeft eerst een proefles gedaan. Het was zo onwijs leuk dat ze ook de hele maand de cursus gaat volgen.  De maandag en donderdagavond wordt de komende maand dus onder andere gevuld met salsa!! Yche, de instructeur,  is een knettergekke, super vrolijke man die iedereen meerdere keren aan het lachen maakte. Onze heupen hebben lekker geswingd!

Dinsdag was een rustig dagje. We hebben wat aan ons schoolwerk gedaan en ’s avonds hebben wee bij Jiji’s gegeten. Dit is een wat luxer restaurant aan de waterkant waarbij je prachtig uitzicht hebt over de Surinamer rivier. Marie Claire begon met een witte wijn die op haar lege maag er goed inhakte :). De lachspieren verder door beide dames ook weer goed getraind, kortom, een top avondje!






Woensdag vroeg de wekker gezet en hop, op de fiets gesprongen om naar de vlindertuin in Lelydorp te gaan. Het was wel weer even wennen om 20 km te fietsen, vooral in die hitte,… We hebben er ruim een uur over gedaan en stapten met een houten kont van de fiets af. We begonnen ons bezoek met het insectenmuseum. Hier zijn veel insecten tentoongesteld die in Suriname voorkomen, zoals spinnen (ja, ook tarantula’s), vlinders, torren, kevers, sprinkhanen etc. Bijzonder was dat er vlinders zijn die een tong (kan wel 20 cm lang zijn!!) hebben, zodat ze vliegend nectar uit een bloem kunnen eten.
Vervolgens zijn we naar de expositiehal gegaan. Er waren prachtige schilderijen, voornamelijk de Surinaamse natuur. Er hing 1 verdwaald schilderij bij: het Nederlandse landschap met tulpenvelden en een molen! Boven was er een prachtige panorama geschilderd met allerlei elementen van de Surinaamse natuur.



Vervolgens kregen we een rondleiding door de kwekerij. De vlindertuin kweekt namelijk vlinders voor diverse vlindertuinen o.a. in Europa. We hebben alle fases gezien, van eieren, rupsen, cocons en de vlinder. Er is een cocon die goud van kleur is, dit moet de vijanden afschrikken. Wat we niet wisten is dat elke soort vlinder een eigen boom heeft waarop de eieren worden gelegd. Dat betekent dus dat ze ook bomen kweken in de vlindertuin.








Ook kweken ze schildpadden en slangen. We mochten alleen de schildpadden vast houden, helaas! Tijdens het maken van de foto’s vond er 1 het wel welletjes geweest en liet dit merken door in Marie Claire haar hand te bijten, huftertje!

Aan het  einde van de rondleiding hebben we nog wat gegeten (voor zo’n lange fietstocht in de hitte moeten we wel goed gegeten hebben natuurlijk). Daarna zijn we nog even de ‘echte’ vlindertuin in gegaan en hebben genoten van deze mooie vlinders.
Inmiddels was het al bijna half 2 en moesten we nog terug fietsen. Ja in de felle zon. Thuis waren dan ook helemaal uitgeput en hadden zin in verkoeling. Oase is echt een uitkomst!!





Die avond was het ook weer tijd voor onze tweede salsa les. Deze les was nog leuker dan de eerste, de tijd vloog om! Met een grote glimlach zijn we naar huis gegaan. Op naar de volgende les!

Die avond hebben we heerlijk gekookt. Een salade met gebakken aardappelschijfjes en een kipcordonbleu… Hmm! Die avond hebben weer een ‘tv’ avond gehouden, Expeditie Robinson en the Voice volgen we nog op de voet!  

Zaterdag 9 november werden we om 6 uur in de ochtend door de taxi opgehaald, op naar Apoera!
In Lelydorp hebben we nog even wat broodjes gehaald en toen begon onze 8 uur durende trip! Al snel ruilden we de geasfalteerde weg in voor rode zandwegen, wat vaak zorgde voor een ‘bumpy ride’. Onderweg hebben we nog een paar stops gemaakt, zo ook bij een kreekje. Helaas laten mensen al hun afval liggen als ze daar geweest zijn. Zonde!
Aangekomen in Apoera hebben we de kamers ingericht en konden we genieten van een heerlijk gerecht.  Met volle buiken gingen we nog een stadswandeling maken... Al snel was duidelijk dat er niet zoveel te doen was in Apoera.



In de ochtend hebben we goed gechilld en hebben we heerlijk gezwommen in de Corantijn rivier.


Vervolgens zijn we onze hangmatten gaan ophangen op een boot waarmee we die nacht naar Nickerie zouden vertrekken. Daarna hebben we nog even wat gegeten, ons opgefrist en zijn we naar de boot vertrokken.



De boot wordt eigenlijk alleen door de lokale bevolking gebruikt, wat resulteerde in verbaasde gezichten dat ze ons bakra’s ook op de boot zagen. Eerst hebben we boven op het dek gezellig gezeten (en wat gedronken natuurlijk ;-)).



Uitzicht op Guyana
Uiteindelijk was het toch de bedoeling om in de hangmatten te gaan slapen. Beneden aangekomen hingen er tussen onze hangmatten nog meer andere hangmatten! Het werd wel heel erg knus, bijna zo knus dat je ‘lepeltje lepeltje’ met je buurman of vrouw lag, er iemand boven en onder je lag. We voelden ons een beetje als sardientjes. Naast dat ze boot overvol was, rook het onwijs naar diesel en maakte de motor veel herrie. Echt slapen is er dus ook niet van gekomen.



Vroeg in de ochtend daar aangekomen hebben we nog even moeten wachten voordat we eruit mochten. Alle tassen naar boven gebracht, bleek dat we over een plank van 10 cm breed naar de kade moesten lopen… Met knikkende knieën zijn we naar de overkant gekomen. He, wat is dat voor geluid in de verte? BRULAPEN! Wat een herrie kunnen ze maken. Helaas hebben we ze niet kunnen zien. Met een bus werden we naar Nickerie gebracht. Bij het hotel hebben we ons wat opgefrist en vervolgens heerlijk ontbeten!


We zijn de lokale markt nog over geweest en vertrokken tegen het middaguur weer terug naar Paramaribo. Onderweg zijn we weer een paar keer gestopt in Wageningen, Coronie en Groningen. In Coronie zijn we gestopt om wat te eten en fruit te kopen. We hebben kennis gemaakt met mierzoette kokoskoekjes, zo lekker maar de cariës vliegt je tegemoet.  
Om 4 uur waren we terug in Paramaribo, moe en uitgeblust.
Het was even bijkomen, heerlijke roti van Joosje eten en klaarmaken voor salsales. Het was de les van draaien, waar onze vermoeide hoofden niet echt bij konden.

Vooral de boot was een erg bijzondere ervaring en zullen we dan ook niet snel vergeten. Dit raden we dus ook niemand aan -_-.

Al met al hebben we erg genoten en hebben zin in het volgende avontuur!

Nog een filmpje die tijdens de reis naar Apoera is gemaakt. 


Liefs ons